Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.




lunedì 25 novembre 2019

ĈU LA SENCO?


Ĉu la senco?

La nokto venis
nigra
por forporti de mi la bonon
kaj la tago ne estos
tago
ĉar ĝi lumos false ĝoja
sur la dismalfermitaj pordoj
de l’ doloro.
Kvin lunoj da sufero
pentris la malbonecon
de l’ homoj
sur la tolo de mia koro
sanganta
kaj la ruĝo forfluanta
ruĝigas ĉiun scenon
de ĉi tiu teatraĵo.
Revoj sen flugiloj
sufokiĝas sub la cindro
de l’ espero brulinta
kaj detruita.
Kial naskiĝi?
Kial vivi?
Kial morti?
Kial ĉio?
Por la utilo, por la konstruo, por la plenumo…
de l’ nenio.

Tiberio Madonna

LA RENKONTO KUN LA TROMPO

Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...