Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.




lunedì 9 gennaio 2023

KLOROFILO


Klorofilo
sur la folioj
de miaj manoj
ovritaj
sub la sunradioj
de viaj okuloj
ardantaj.
 
Klorofilo
tra la haŭto
maldika
maldika vualeca
maldika vualeca pora
permeabla veleneca
penetrebla vualeca. Pora.
 
Klorofilo
eniras
fluas
cirkulas
en la vejnoj verdaj
tra l’ arbar’ malhela
de miaj membroj.
 
Klorofilo
inundas trairas
travojaĝas
mian korpon obskuran ombran
kaj lumigas ĝin
nutras skuas
energidona.
 
Klorofilo
reviviga fortoplena
verda lumo varma suko
amo brila
de l’ kor’ arbeca
naturverda
herbokolora. De vi.
 
Klorofilo
mirakla
miraklo spektakla.
El via kor’
la varmo supreniras
kaj viaj sunaj okuloj
projekcias la flugantan fajron.
 
Klorofilon
ili produktas
sur miaj manoj
foliformaj
sur la folioj manoformaj
kaj la rezult’ estas tute
amo energio vivo nova, vivo energio amo. Nova.
 
En mi.


Tiberio Madonna

Nessun commento:

Posta un commento

LA RENKONTO KUN LA TROMPO

Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...