Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.




giovedì 2 gennaio 2020

SUR LA TRAGEDION


La suno
lumas sur la tragedion
kaj mi frapus ĝin per pugno
igante ĝin forkuri
kaj resalti
sur la muroj de la pupteatro
por poste fali
sur la fonon bluan puran
kaj trui la veston de l’ destino.
Tra la truo
brulfarita
kvazaŭ tiu de cigaredo
aperus horora
ĉiu speco de insektoj
vermoj kaj parazitoj
montrantaj al la mondo mirigata
la hororon kaj la honton
de l’ senkompata intrigo
plektata sur la mizeraj ĉifonaĵoj
de ni.
Kaj tiu suno
el la fora kamero
ne prokrastus ekbruligi fajron
sur la tuta vesto
brila el sateno blua
kaj ekde tio
ĉio estus incendio.
Kontraŭe
obstina kaj firma
ĝi
lumas sur la tragedion.

Tiberio Madonna

IDO
ITALA

Da alle

1 commento:

Iscriviti a: Commenti sul post (Atom)

LA RENKONTO KUN LA TROMPO

Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...

  • LARMO
    Larmo da amo iĝas sango iĝas vino poste vinagro kaj poste vaporeliĝinta lasas sian tamenan signon ĉiamrestontan en la vivoglasoj el kr...
  • SUR LA TRAGEDION
    La suno lumas sur la tragedion kaj mi frapus ĝin per pugno igante ĝin forkuri kaj resalti sur la muroj de la pupteatro por poste fali...
  • MIA NOKTO
    Kaj kiam ĉi tiu nokto de l’ mondo falos teren forkonsumita blindigita far la lumoj de la spiroj profundaj kaj de la manoj intertuŝiĝan...