Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.
lunedì 30 marzo 2020
MIA NOKTO
Kaj kiam ĉi tiu nokto de l’ mondo
falos teren forkonsumita
blindigita
far la lumoj de la spiroj profundaj
kaj de la manoj
intertuŝiĝantaj sen timo
mia nokto
plu min brakumos
kun la forto de polpego
el la mallumo de l’ abismoj profundaj.
Sen iu fino.
Alkroĉita al la muro de mia koro
kun la kadro lazura
la memoro de mia tago
neniam plu revenonta.
Tiberio Madonna
ITALA
IDO
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
LA RENKONTO KUN LA TROMPO
Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...
-
Karaj legantoj, mi havas la plezuron prezenti al vi mian unuan Esperanto-poemaron: "Gutoj da klorofilo". Tiberio M...
-
Larmo da amo iĝas sango iĝas vino poste vinagro kaj poste vaporeliĝinta lasas sian tamenan signon ĉiamrestontan en la vivoglasoj el kr...
-
La suno lumas sur la tragedion kaj mi frapus ĝin per pugno igante ĝin forkuri kaj resalti sur la muroj de la pupteatro por poste fali...
Nessun commento:
Posta un commento