LA SOLDATETO KAJ LA DANCISTINO

LA SOLDATETO KAJ LA DANCISTINO

La soldateto el ligno
kun la rigardo fiera
laŭ la ritmo de l’ milito
marŝis tra la strato;

tra la strato dancis
laŭ la muziko de l’ animo
kun romantika rideto
la dancistino el ŝtofo.

La fadenoj de l’ amo
interligis iliajn rigardojn
kaj la paŝoj saltetis
sur la notoj de l’ koro.

La ligno faris breĉon
en la delikata ŝtofo
varma kaj morbida
de la dolĉa dancistino.

Sub la uniformo
la fiera soldateto
kaŝis koron
kiu ekdancis kun la ŝia.

Kaj dancadis graciaj
la paŝoj de li kun la paŝoj de ŝi
kiu estis pli kaj pli malpeza
dum ŝia koro flamiĝis.

Sub la vesteto
el velur’ flava kaj roza
estis koro el vato
dancanta en la dancistino.

Sub la uniformo
la fiera soldateto
kaŝis koron
lignan, duran kaj pintan.

En brakum’ la koro-pinto
senmova el ligno
pikis ŝin en la vato
konfuzita en la doloro.

La soldateto el ligno
kun la rigardo fiera
ridetis frostan rideton
dum li foriĝis de ŝi.

Kaj li marŝis tra la strato
forportante kun si
la vaton elŝiritan al ŝi
kiu dronis en la trompo.

Tiberio Madonna

Ĉi tiu poemo aperis en la numero 323 de Penseo.