TRANS LA TEMPO

Mi estas vivanta
pluan vivon
strangan
ekster la tempo.
Mi estas kaŝrigardanta
sen permeso
tra la truo de seruro
kiam ĉio estas finiĝinta
kaj mi vidas
kio okazas
trans la limo
post
la frapo fatala
mi vidas tion
kio ne estas por mi,
mi sentas tiel.
Kion mi faras?
Kion mi faras ĉi tie
ankoraŭ ĉi tie?
La filmo finiĝis
la kinejo malplenas
kial mi
troviĝas ankoraŭ
en la ludo
kiu ja fine estas
de fremdaj bildoj?
Tamen
ĉi tie mi restas
trans la tempo
mergite
en la nenion
kiu daŭrigas flui
sed ne apartenas al mi.

Tiberio Madonna

ITALA

SUR LA TRAGEDION

La suno
lumas sur la tragedion
kaj mi frapus ĝin per pugno
igante ĝin forkuri
kaj resalti
sur la muroj de la pupteatro
por poste fali
sur la fonon bluan puran
kaj trui la veston de l’ destino.
Tra la truo
brulfarita
kvazaŭ tiu de cigaredo
aperus horora
ĉiu speco de insektoj
vermoj kaj parazitoj
montrantaj al la mondo mirigata
la hororon kaj la honton
de l’ senkompata intrigo
plektata sur la mizeraj ĉifonaĵoj
de ni.
Kaj tiu suno
el la fora kamero
ne prokrastus ekbruligi fajron
sur la tuta vesto
brila el sateno blua
kaj ekde tio
ĉio estus incendio.
Kontraŭe
obstina kaj firma
ĝi
lumas sur la tragedion.

Tiberio Madonna

IDO
ITALA