Kaj kiam ĉi tiu nokto de l’ mondo
falos teren forkonsumita
blindigita
far la lumoj de la spiroj profundaj
kaj de la manoj
intertuŝiĝantaj sen timo
mia nokto
plu min brakumos
kun la forto de polpego
el la mallumo de l’ abismoj profundaj.
Sen iu fino.
Alkroĉita al la muro de mia koro
kun la kadro lazura
la memoro de mia tago
neniam plu revenonta.
Tiberio Madonna
ITALA
IDO
