Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.




mercoledì 28 novembre 2018

VINTRO

 
VINTRO

La malvarmo
atingas
ĉiun angulon
en l’ aero
de la vintro.
La ĉielo griza
almozpetas
pri iu ajn koloro
kiun povas donaci
l’ aviadiloj.
La pintoj de l’ abioj
stimulas la ĉielon
ĝin pikante
kaj per reago
blankegaj floketoj
malpezaj kiel plumoj
faladas ĉirkaŭ nin.
Estas nia tasko
kapabli ilin preni.

Tiberio Madonna

Ĉi tiu poemo aperis en la numero 315 de Penseo.


Da alle
Etichette:

Nessun commento:

Posta un commento

Iscriviti a: Commenti sul post (Atom)

LA RENKONTO KUN LA TROMPO

Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...

  • LARMO
    Larmo da amo iĝas sango iĝas vino poste vinagro kaj poste vaporeliĝinta lasas sian tamenan signon ĉiamrestontan en la vivoglasoj el kr...
  • SUR LA TRAGEDION
    La suno lumas sur la tragedion kaj mi frapus ĝin per pugno igante ĝin forkuri kaj resalti sur la muroj de la pupteatro por poste fali...
  • MIA NOKTO
    Kaj kiam ĉi tiu nokto de l’ mondo falos teren forkonsumita blindigita far la lumoj de la spiroj profundaj kaj de la manoj intertuŝiĝan...