Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.




martedì 4 dicembre 2018

PRINTEMPO


PRINTEMPO

Printempo.
La suno pentras
la longajn striojn de l’ ĉielarko
el delikataj farboj
per penikoj
el akvo.
La friska aero
postpluva
rekolorigas la herbon kaj la florojn
de l’ ĝardenoj
per koloroj
pli intensaj kaj feliĉaj.
La papilioj
demandas sin
kun batantaj aloj
kial tiuj brilaj petaloj
tiel similaj
al ili
ne flugas.
Kaj dume
ili riĉigas l’ aeron ĉirkaŭan
per vivaj
dancantaj koloroj.
Estas nia tasko
kapabli ilin rimarki.

Tiberio Madonna

Ĉi tiu poemo aperis en la numero 317 de Penseo.



Nessun commento:

Posta un commento

LA RENKONTO KUN LA TROMPO

Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...