Ĉi tiu estas blogo de po(e)moj verdaj: la poemoj, kiel la pomoj, povas esti duraj aŭ molaj, dolĉaj aŭ akraj, sed ankaŭ sengustaj. Vi povas libere legi kaj manĝi, ŝati aŭ ne ŝati, nur provi aŭ tramanĝi.
martedì 4 dicembre 2018
PRINTEMPO
PRINTEMPO
Printempo.
La suno pentras
la longajn striojn de l’ ĉielarko
el delikataj farboj
per penikoj
el akvo.
La friska aero
postpluva
rekolorigas la herbon kaj la florojn
de l’ ĝardenoj
per koloroj
pli intensaj kaj feliĉaj.
La papilioj
demandas sin
kun batantaj aloj
kial tiuj brilaj petaloj
tiel similaj
al ili
ne flugas.
Kaj dume
ili riĉigas l’ aeron ĉirkaŭan
per vivaj
dancantaj koloroj.
Estas nia tasko
kapabli ilin rimarki.
Tiberio Madonna
Ĉi tiu poemo aperis en la numero 317 de Penseo.
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
LA RENKONTO KUN LA TROMPO
Kiam la suno kraŝis faleginte sur la teron mia mond’ ekfajris kaj la koloroj de la vivo englutitaj de la flamoj estas ĉiuj ŝanĝiĝintaj en un...
-
Larmo da amo iĝas sango iĝas vino poste vinagro kaj poste vaporeliĝinta lasas sian tamenan signon ĉiamrestontan en la vivoglasoj el kr...
-
La suno lumas sur la tragedion kaj mi frapus ĝin per pugno igante ĝin forkuri kaj resalti sur la muroj de la pupteatro por poste fali...
-
Kaj kiam ĉi tiu nokto de l’ mondo falos teren forkonsumita blindigita far la lumoj de la spiroj profundaj kaj de la manoj intertuŝiĝan...
Nessun commento:
Posta un commento